Home
 
 

Nov.  2003  : Madame Julie Jan.  2004  : Cambalache Jan.  2004  : No me pregunten por qué Jan.  2004  : Los ejes de mi carreta Maart 2004  : Garganta con arena April 2004  : Silbando Juni  2004  : Tiempos Viejos Okt.  2004  : Volver Nov.  2004  : Patricio eterno Sep.  2005  : A la luz del candil Okt.  2005  : Negra Maria Mei   2007  : Por Una Cabeza Mei   2007  : Las Cuarenta Mei   2007  : Los Ejecutivos

Sep.  2007  : A la francesa Okt.  2007  : Los Mareados Okt.  2007  : Viejo Ciego Okt.  2007  : Viejo Link Febr. 2008  : Tal vez será su voz Maart 2008  : La Marcha Nupcial April 2008  : Volver - la parodia Febr. 2009  : Barreras de Amor Febr. 2009  : Como las Aves Febr. 2009  : Libertango Juli  2009  : El Tango Electrónico Sept. 2009  : Prometedora Okt.  2009  : Música Beat Okt.  2009  : Chiquilín de Bachín

Nov.  2009  : Milonga Lunfarda Maart 2010  : Puro Cuento Mei   2010  : Duelo Criollo Febr. 2011  : Venceremos Febr. 2011  : Café Dominguez Jan.  2012  : Naranjo en flor Jan.  2012  : Cuidado con los cincuenta Apr.  2012  : Se-Pe-Ño-Po-Ri-Pi-Ta-Pa Mei   2012  : Entre Curdas Juni  2012  : A Media Luz Mei   2013  : Padre Nuestro Juli  2014  : El Sueño del Pibe    Personenindex

Negra María  - Zwarte Maria Muziek : Lucio Demare - Tekst : Homero Manzi We zullen wel nooit weten wat er precies met de kleine Maria gebeurd is. Haar trieste lot contrasteert met de bijna vrolijke milonga-candombe muziek (nog duidelijker in de versie van Osvaldo Fresedo). Ook de tekst zelf heeft iets luchtigs: bijna dezelfde structuur wordt gebruikt voor het goede én het slechte nieuws. Er is nogal wat te doen rond de Afrikaanse (of op zijn minst zwarte) oorsprong van de tango. Het zijn doorgaans zeer geleerde heren die dat beweren, alleen : vanaf pakweg 1910 (het begin van de op plaat gezette tango) tot een eind in de dertiger jaren merk je daar weinig van. Met Piana-Manzi duiken dan de ritmische milongas op, en ook soms, zoals hier, een "zwart" tema. Een vorm van exotisme?, eerder een late adaptatie dan een invloed ? Hetzelfde geldt voor de candombes, voor 1940 zijn ze nauwelijks te vinden in het tangomilieu. Pas vanaf dan duiken ze op... maar in een zeer gemodifieerde vorm, nauwelijks vergelijkbaar met de zeer percussie-gerichte candombe zoals die nog in Montevideo voortleefde (zie bvb. Romeo Gavioli, en ook www.candombe.com, "ritmo afro-uruguayo").

Bruna, bruna nació María y esta en la cuna, nació de dia, tendra fortuna. Bordara la madre su vestido largo. Y entrara en la fiesta con un traje blanco y sera la reina cuando María cumpla quince años. Te llamaremos, Negra María... Negra María que abriste los ojos en carnaval. Ojos grandes tendra María dientes de nacar, color moreno. Ay! que rojos seran tus labios, ay! que cadencia tendra tu cuerpo. Vamos al baile, vamos María, Negra la madre, negra la niña, Negra!... cantaran para vos las guitarras y los violines y los rezongos del bandoneón... Te llamaremos, Negra María Negra Maria que abriste los ojos en carnaval. Bruna, bruna murió María y esta en la cuna, se fue de dia, sin ver la luna. Cubriran tu sueño con un paño blanco. Y te iras del mundo con un traje largo y jamás ya nunca, Negra María tendras quince años. Te lloraremos, Negra María, Negra María cerraste los ojos en carnaval. Ay! que triste fue tu destino angel de mota, clavel moreno. Ay! que oscuro sera tu lecho Ay! que silencio tendra tu sueño. Vas para el cielo, Negra María... Llora la madre, duerme la niña Negra... sangraran para vos las guitarras y los violines y las angustias del bandoneon. Te lloraremos, Negra María Negra María que cerraste los ojos en carnaval. -----------------------------------------

Zwart, zwart werd Maria geboren ze ligt in de wieg, geboren overdag, ze zal geluk hebben Haar moeder zal haar lang kleed borduren En ze zal naar het feest gaan in een wit gewaad en Maria zal de koningin zijn wanneer ze vijftien jaar zal worden. We zullen je roepen, zwarte Maria, Zwarte Maria die de ogen opende met carnaval Maria zal grote ogen hebben, paarlemoeren tanden, donkere kleur. Hoe rood zullen je lippen zijn... Hoe sierlijk zal je lichaam zijn. We gaan dansen, Maria... Zwart de moeder, zwart het kind Zwart,... de guitaren en de violen zullen voor je zingen bij het gebrom van de bandoneon. We zullen je roepen, zwarte Maria, Zwarte Maria die de ogen opende met carnaval Zwart, zwart stierf Maria, ze ligt in de wieg, ze ging overdag, zonder de maan te zien Ze zullen je droom bedekken met een witte doek En je zal uit de wereld gaan in een lang kleed en nooit, nooit, zal de zwarte Maria vijftien worden. We zullen je bewenen, zwarte Maria, Zwarte Maria die de ogen sloot met carnaval. Hoe triest je lot gevlekte engel, donkere anjer hoe donker zal je wieg zijn hoe stil je droom Ga naar de hemel, zwarte Maria De moeder weent, het kind slaapt, Zwart... de guitaren en de violen zullen voor je bloeden bij de smart van de bandoneon. We zullen je bewenen, zwarte Maria, Zwarte Maria die de ogen sloot met carnaval. ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2005/10

Discografie (selectie) 1941, Mercedes Simone (met Roberto Garza, beluisteren) 1941, Libertad Lamarque (met Mario Maurano) 1941, Carlos Roldán (met Osvaldo Fresedo) 1941, Juan Carlos Miranda (met Lucio Demare) [°] ca. 1946, Agustín Irusta & Roberto Fugazot (met Lucio Demare - Cuba) 1998, Silvana Deluigi 1999, Clori Gatti & Pablo Zapata [°] Er wordt vaak vrij omgegaan met tangoteksten en het is soms moeilijk een opname te vinden waarin de volledige tekst voorkomt. Mede-auteur Demare maakt het hier wel erg bont: dit moet zowat de enige versie zijn waarin de kleine María niet sterft. Tango als goed-nieuws-show... ?

Top

Leguisamo & Gardel

Por una cabeza - Met een koplengte verschil Muziek : Carlos Gardel - Tekst : Alfredo Le Pera Een verzoekje... Ik beken: ik word nooit een échte tanguero. Daarvoor ligt sport mij onvoldoende nauw aan het hart. Maar (en het zal sommigen met een al te romantische, en dus vertekende, visie op tango misschien verbazen) in de tango kan je daar niet om heen. Ze zijn niet te tellen de tango's met sportieve themas: van de dromen van het jonge voetballertje (El sueño del pibe) tot clubhymnes (Racing Club, Boca Juniors...), odes aan voetballers (El Mortero del Globito) en boksers (Muñeco Al Suelo). Misschien nog belangrijkst (en talrijkst) van al de tango's in verband met die Argentijnse obsessie, de paardenrennen (el turf): de "tangos burreros" en "milongas turfísticas" Bajo Belgrano, Leguisamo Solo,Palermo, Soy una fiera, Milonga que peina canas en vele andere. Carlos Gardel zelf was een paardenliefhebber. Hij bezat meerdere renpaarden waaronder het beroemde Lunático, bereden door de jockey Irineo Leguisamo. Hij componeerde deze tango voor de film "Tango Bar" (1935), zoals meestal in die tijd, in samenwerking met tekstschrijver Alfredo Le Pera. Alhoewel sommigen in de combinatie van gokverslaving en amoureuze perikelen een hogere vorm van meerlagigheid menen te ontwaren, kan deze tekst (om het zacht uit te drukken) mij niet echt bekoren. Door zijn Hollywood filmcarrière ( "Scent of a woman", 1992 met Al Pacino en "True Lies", 1994 met Arnold Schwarzenegger) raakte deze tango canción ook buiten de tangowereld bekend, misschien wel beschouwd als een typische danstango. Ik kan mij echter niet herinneren deze ooit gehoord te hebben in een milonga in Buenos Aires en in mijn eigen bescheiden tango-DJ carrière ben ik nooit in de verleiding gekomen één van de vele beschikbare versies te gebruiken. Over de dansprestaties van deze twee gringos zijn een paar hilarische commentaren ("Pacino danst beter dan Schwarzenegger !") bij elkaar te sprokkelen op Youtube. Hoe diep moet je eigenlijk zakken vooraleer elke vergelijking zinloos wordt ?

Por una cabeza de un noble potrillo que justo en la raya afloja al llegar y que al regresar parece decir: No olvidés, hermano, vos sabés que no hay que jugar... Por una cabeza, metejón de un dia, de aquella coqueta y burlona mujer que al jurar sonriendo, el amor que está mintiendo quema en una hoguera todo mi querer. Por una cabeza todas las locuras su boca que besa borra la tristeza, calma la amargura. Por una cabeza si ella me olvida qué importa perderme, mil veces la vida para qué vivir... Cuántos desengaños, por una cabeza, yo juré mil veces no vuelvo a insistir pero si un mirar me hiere al pasar, su boca de fuego, otra vez, quiero besar. Basta de carreras, se acabó la timba, un final reñido yo no vuelvo a ver, pero si algún pingo llega a ser fija el domingo, yo me juego entero, que le voy a hacer. -----------------------------------------

Met een koplengte verschil, van een edel renpaard dat net aan de eindmeet vertraagt en bij het weggaan lijkt te zeggen: Vergeet het niet, broeder, je zou beter niet gokken Met een koplengte verschil, passie van een dag van die flirtende, schertsende vrouw die glimlachend zweert op een leugenachtige liefde en mijn verlangens in een vreugdevuur verbrandt Met een koplengte verschil... Al die gekheden... Haar zoenende mond verjaagt de triestheid en verzacht de verbittering Met een koplengte verschil... Als zij mij vergeet Welk belang heeft het Duizendmaal het leven te verliezen Waarom te leven... Zoveel ontgoochelingen, met een koplengte verschil... Ik heb duizendmaal gezworen niet meer aan te dringen Maar als een blik mij raakt bij het passeren Wil ik opnieuw haar vurige mond kussen Gedaan met de rennen, gedaan met het wedden Ik wil geen spannende eindsprint meer zien Maar als op een zondag een paard niet kan verliezen Zal ik er toch op wedden, wat is er aan te doen ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/05

Discografie (selectie) 1935, Carlos Gardel, met Terig Tucci 1935, Jorge Omar , met Francisco Lomuto 1953, Carlos Barbé, met Miguel Caló 1967, Edmundo Rivero, met gitaarbegeleiding 1968, Hugo del Carril, met Tito Ribero 1969, Argentino Ledesma, met Francisco Canaro 1971, Héctor Mauré, met Jorge Dragone 1973, Roberto Goyeneche, met Atilio Stampone ca 1986, Roberto Goyeneche, met Juanjo Domínguez ( beluisteren )  Instrumentele versies : Hugo Díaz (harmonika), Juanjo Domínguez (gitaar), Leopoldo Federico, Pablo Mainetti ....

Top

Las cuarenta - Mijn gedacht... Muziek : Roberto Grela - Tekst : Francisco Gorrindo Het zou de mid-life crisis van een veertiger kunnen zijn, maar daar slaat de titel niet op. "Cantar las cuarenta" is een uitdrukking die zoveel wil zeggen als : eens flink zijn gedacht zeggen. De tekst laat het niet vermoeden maar de auteurs waren toen (in 1937) beiden nog vrij jong : Francisco Gorrindo was 29 en Roberto Grela amper 24. Roberto Grela zou later uitgroeien tot één van de belangrijkste tangogitaristen (onder andere samen met Anibal Troilo en Leopoldo Federico). Francisco "Froilán" Gorrindo werd tekstschrijver voor D'Arienzo (Paciencia), Lomuto (Mala Suerte) en Biagi (Gólgota) Een tekst die niet echt bij de leeftijd van de auteurs past ? Maar het kan nog straffer (wordt vervolgd).

Con el pucho de la vida apretado entre los labios, la mirada turbia y fría, un poco lerdo al andar, dobló la esquina del barrio y curda ya de recuerdos, como volcando un veneno, esto se le oyo acusar: Vieja calle de mi barrio donde he dado el primer paso, vuelvo a vos, gastado el mazo en inútil barajar con una llaga en el pecho con mi sueño hecho pedazos. Que se rompió en un abrazo que me diera la verdad. Aprendí todo lo malo, aprendí todo lo bueno, sé del beso que se compra, sé del beso que se da, Del amigo que es amigo, siempre y cuando le convenga, y sé que con mucha plata uno vale mucho más. Aprendí que en esta vida hay que llorar si otros lloran y si la murga se ríe uno se debe reir No pensar ni equivocado, para qué, si igual se vive... Y, además, corres el riesgo de que te bauticen gil. La vez que quize ser bueno en la cara se me rieron, cuando grité una injusticia la fuerza me hizo callar la experiencia fue mi amante, el desengaño mi amigo... Toda carta tiene contra y toda contra se da. Hoy no creo ni en mi mismo, todo es grupo, todo es falso, Y aquél, el que está más alto es igual a los demás... Por eso no ha de extrañarte si alguna vez, borracho, me vieras pasar del brazo con quién no debo pasar. ----------------------------------------- Lunfardo en populaire uitdrukkingen zijn schuin weergegeven.

Met de peuk van het leven, gekneld tussen de lippen, met een troebele en koude blik, een beetje traag bij het lopen, liep hij om de hoek van de buurt, en reeds dronken door herinneringen, als tegengif, hoorde men hem dit bekennen: Oude straat van mijn buurt waar ik mijn eerste passen heb gezet ik keer terug, afgeleefd in nutteloze ruzies, met kwelling in het hart en een droom die ten gronde is gegaan, verscheurd door een omhelzing die me de waarheid vertelde. Ik heb al het slechte geleerd Ik heb al het goede geleerd Ik ken de kus die gekocht wordt Ik ken de kus die gegeven wordt Van de vriend die vriend is altijd en wanneer het hem uitkomt en ik weet dat met veel geld iemand meer waard is. Ik heb geleerd in dit leven dat men moet huilen als anderen huilen en als het gezelschap lacht dat men moet lachen. Door niet na te denken kan men zich niet vergissen waarom ? als je het maar doormaakt. En, bovendien, je loopt het risico dat men je als een dwaas beschouwt. Die keer dat ik wou goed doen lachten ze me uit in mijn gezicht Wanneer ik een onrechtvaardigheid aankloeg deden ze me met dwang zwijgen. De ervaring was mijn minnares, de ontgoocheling mijn vriend... Voor elke zet is er een tegenzet en elke tegenzet wordt gegeven. Vandaag geloof ik niet meer in mezelf alles is gelogen, alles is vals. En diegene die beter is is gelijk aan de andere... Daarom moet je niet verwonderd zijn als je me ooit, bedronken, ziet lopen, omarmd met wie ik het niet zou moeten doen.  ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/05

Discografie (selectie) 1937, Charlo, met gitaarbegeleiding 1937, Azucena Maizani, met Francisco Trópoli (piano) en Julio del Puerto (viool) - radio-opname (Radio Belgrano) 1937, Jorge Omar, met Francisco Lomuto 1937, Roberto Maida, met Francisco Canaro 1951, Armando Moreno, met Alfredo Attadia 1961, Edmundo Rivero, met gitaarbegeleiding 1969, Alberto Echagüe, met Juan D'Arienzo 1989, Abel Córdoba, met Osvaldo Pugliese (enkel tijdens concerten - Pugliese heeft nooit een studio-opname gemaakt) 2000, Adriana Varela, met gitaarbegeleiding

Top

Los Ejecutivos - De Managers Tekst en Muziek : María Elena Walsh Mijn eigen bescheiden bijdrage aan het project "Wat managers kunnen leren van tango"... ;-)).

El mundo nunca ha sido para todo el mundo pero hoy al parecer es de un señor que en una escalerita de aeropuerto cultiva un maletín pero ninguna flor. Sonriente y afeitado para siempre trajina para darnos la ilusión de un cielo en tecnicolor donde muy poquitos aprenden a jugar al golf. Que vivos son los ejecutivos que vivos que son del sillón al avión del avión al salón, del harem al edén siempre tienen razón y ademas tienen la sartén la sartén por el mango y el mango también. El mundo siempre fue de los que están arriba pero hoy es de un señor en acensor a quienes podemos ver en las revistas cortando el bacalao con aire triunfador. No come para darnos el ejemplo de rendimiento máximo y confort digiere por teléfono y después nos vende conciencias puras de robot. Ay que vivos... El mundo siempre fue de algunos elegidos pero hoy es de los que eligen mejor dinámico y rodeado de azafatas sacrificandose por un millon o dos. Como el tiene de todo menos tiempo nos aconseja por televisión ahorrar para tener estatus en la muerte la eternidad en un Renault Ay que vivos...

De wereld is nooit voor iedereen geweest maar vandaag lijkt hij toe te behoren aan een heer die op de roltrap van een luchthaven zijn aktentas verzorgt, maar geen enkele bloem. Glimlachend en altijd goed geschoren is hij druk in de weer om ons de illusie te geven van een hemel in technicolor waar slechts weinigen golf leren spelen. Hoe levendig zijn de managers hoe levendig zijn ze Van de zetel naar het vliegtuig van het vliegtuig naar het salon van de harem naar het paradijs altijd hebben ze gelijk en bovendien houden ze het heft in handen, en het geld ook. De wereld was altijd van deze bovenaan maar vandaag zit deze heer in de lift We kunnen hem zien in de tijdschriften hoe hij triomfantelijk de lakens uitdeelt. Hij neemt geen lunchpauze om een voorbeeld te geven van maximaal rendement en comfort, verteert per telefoon en verkoopt ons nadien een robottenbewustzijn Hoe levendig zijn de managers... De wereld was altijd van een paar uitverkorenen maar vandaag van hen die best uitkiezen, Dynamisch en omringd door hostessen zichzelf opofferend voor een miljoen of twee. En vermits hij zelf steeds minder tijd heeft raadt hij ons op de televisie aan te sparen om met status te kunnen sterven, De eeuwigheid in een Renault. Hoe levendig zijn de managers... Vertaling : Tangoteca - 2007/05

Discografie 1968, Tita Merello, met Carlos Figari ( beluisteren )  1982, Susana Rinaldi (in de theaterproductie "Hoy como ayer")

Top

Yves Leterme bij het Atomium

A la francesa - Op zijn Frans Tekst : Dante A. Linyera - Muziek : Enrique Mónaco Ik heb uit goede bron vernomen dat Yves Leterme, gevraagd om La Cumparsita te zingen, vlotjes deze milonga aanhief. Het gerucht dat zijn kartelpartnertje uit volle borst de tweede stem meezong kon echter niet bevestigd worden.

Te lo bato a la sans façon  que es très joli vivir a lo fifí para poder hacer como el gorrión, picar aqui, picar allá sin entregar el corazón. Pero vos que estás en el carril de la vejez, tirate a muerto che, total pa'que si el cuero no te da cantá "le jour, le jour de gloire c'est arrivé" A la francesa hay que vivirla, a la francesa hay que seguirla a la francesa a los 20 años,  se rie siempre, no hay desengaño.  Caray!! con esos viejos verdes,  caray!! que ladran y no muerden, no juegen al amor que pierden, a la francesa hay que vivir. Hoy viejito tiene que aguantar, sin protestar, con leche y con puré, si pa'comer ni un diente le quedó y el capital de su vejez es un porrón para los pies El candor es pa'la juventud, que vas a hacer, no estás para correr con ese tren, largá, viejo, largá y cantá "le jour, le jour de gloire c'est arrivé" A la francesa hay que vivirla... ----------------------------------------- Lunfardo en populaire uitdrukkingen zijn schuin weergegeven.

Ik zeg je "à la sans façon" dat het "très jolie" te leven is "à la fifi" om net als een mus hier en daar te pikken zonder het hart te verliezen. Maar jij die al op het spoor van de oude dag zit, tot niets meer in staat als de vrouwen je niets meer maken zing maar "le jour, le jour de gloire c'est arrivé" Op zijn Frans moet men leven Op zijn Frans gaat men door Op zijn Frans, als je twintig bent lacht men altijd - geen ontgoocheling Verdorie, die oude snoepers... Verdorie, ...die blaffen en niet bijten bedrijven niet de liefde die ze verliezen Op zijn Frans, moet men leven Vandaag, ouwe, moet je overleven zonder protest, op melk en puree want om te eten blijft geen tand meer over en het kapitaal voor de oude dag is een warme kruik voor de voeten De argeloosheid is voor de jeugd Wat ga je er aan doen, op deze trein kan je niet meer mee, ouwe, laat maar los en zing "le jour, le jour de gloire c'est arrivé"  Op zijn Frans moet men leven... ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/09

Discografie 1930, Luis Díaz (estribillista), met Julio De Caro (als tango) 1962, Armando Laborde & Jorge Rolando, met Héctor Varela ( beluisteren )

Top

Cobián & Cadícamo

Los Mareados - De Bedronkenen Tekst : Enrique Cadícamo - Muziek : Juan Carlos Cobián "Los Mareados" behoort zeer waarschijnlijk tot de top-tien van het actuele tangorepertoire (zowel instrumentaal als gezongen) maar daar is een lange geschiedenis aan vooraf gegaan. "Los Dopados" ("De gedrogeerden"), want zo luidde de oorsponkelijke titel, werd omstreeks 1920 gecomponeerd door Juan Carlos Cobián voor een gelijknamig toneelstuk (op tekst van Raúl Doblas en Alberto Weisbach). Er werden slechts een paar plaatopnames van gemaakt, o.a. een instrumentele versie door Osvaldo Fresedo (1923) die vele jaren later deze tango uit de vergetelheid zou redden. In 1942, geïnspireerd door de oude opname van Fresedo, vroeg Anibal Troilo aan Enrique Cadícamo om een tekst te schrijven, en zo ontstond "Los Mareados". Was Troilo niet helemaal tevreden ? In elk geval, in Troilo's opname (in juni van dat zelfde jaar) zingt Francisco Fiorentino slechts de eerste strofe van de tekst. Het jaar nadien slaat de censuur toe en tangos die zouden aanzetten tot "onzedelijk gedrag" worden geweerd. Cadícamo moet een nieuwe tekst schrijven, de derde al : "En El Pasado". Pas in 1950 wordt de censuur opgeheven en vanaf dan begint "Los Mareados", dus in de tweede versie, aan zijn triomf... Aan het duo Cobián-Cadícamo danken we andere klassiekers zoals El Aristócrata (Shusheta), A Pan y Agua, Niebla del Riachuelo, Nostalgias...

Rara, como encendida,[1] te hallé bebiendo, linda y fatal Bebías, y en el fragor del champán loca, reías, por no llorar... Pena me dio encontrarte pues al mirarte yo vi brillar tus ojos con un eléctrico ardor, tus bellos ojos que tanto adoré. Esta noche, amiga mía, el alcohol nos ha embriagado... Qué me importa que se reían y nos llamen los mareados. Cada cual tiene sus penas y nosotros las tenemos. Esta noche beberemos porque ya no volveremos a vernos más... Hoy vas a entrar en mi pasado, en el pasado de mi vida. Tres cosas lleva mi alma herida: Amor, pesar, dolor.[2] Hoy vas a entrar en mi pasado, hoy nuevas sendas tomaremos. Qué grande ha sido nuestro amor y, sin embargo, ay, mira lo que quedó. -----------------------------------------

Ongewoon, als een vonk, [1] ik vond je, drinkend, mooi en ongelukkig Je dronk en in het bruisen van de champagne lachte je als gek om niet te moeten huilen. Pijn deed het je te ontmoeten want door je te bekijken zag ik je ogen blinken met elektrische gloed je mooie ogen die ik zo heb bewonderd. Deze avond, beste vriendin heeft de de alcohol ons dronken gemaakt Het maakt me niet uit dat ze lachen en ons "de bedronkenen" noemen Iedereen heeft zijn leed en wij hebben het onze Deze avond zullen we drinken want we zullen elkaar niet meer terugzien Vandaag treed je binnen in mijn verleden het verleden van mijn leven. Mijn gekwetste ziel draagt drie dingen: Liefde, droefheid en pijn.[2] Vandaag treed je binnen in mijn verleden Vandaag nemen we nieuwe wegen Hoe groot was onze liefde echter,  zie wat ervan overbleef. ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/10

[1] Een persoonlijke noot: in weerwil van mijn bewondering voor Cobián als componist, heb ik het hier altijd een beetje moeilijk. "Rara como encendida" kan er nog mee door, maar "Rara (...lange adem...) como encendida" (zoals in de meeste moderne versies) is altijd een beetje doorbijten. [2] Dit is iets merkwaardig. In "Los Dopados", de eerste versie dus, komt, op hetzelfde "muzikale moment", het volgende voor Los Dopados Y así podrás, embrutecida, Amar, beber, reír.. Los Mareados Tres cosas lleva mi alma herida: Amor, pesar, dolor. Volgens Oscar Del Priore en Irene Amuchástegui ("Cien tangos fundamentales") waren  Cadícamo en Troilo zich er in 1942 niet van bewust dat er een oudere tekst bestond. Inspireert de muziek 2 verschillende tekstschrijvers tot een vers van drie opgesomde woorden ? Eigenlijk is het niet geweten of Cobián "Los Dopados" los van of op een bestaande tekst schreef (in het geval van een toneelstuk is de laatste optie wel aannemelijk). Dus misschien moeten we het anders formuleren: kan een vers van drie woorden zodanig de muziek beïnvloeden dat deze 20 jaar later een andere tekstschrijver opnieuw tot een vergelijkbare opsomming inspireert ?

Discografie (selectie) 1923, instr. Osvaldo Fresedo ("Los Dopados") 1924, Roberto Díaz, met Agesilao Ferrazzano, viool & Juan C. Cobián, piano ("Los Dopados") 1942, Francisco Fiorentino, met Anibal Troilo 1945, Andrés Falgas ("En mi pasado") 1950, Ricardo Blanco, met Miguel Caló 1951, Adolfo Rivas, met Osmar Maderna 1952, Oscar Ferrari , met José Basso 1953, Alberto Podestá, met Roberto Grela 1963, Héctor Mauré, met Jorge Dragone 1967, Floreal Ruiz, met Osvaldo Requena ( beluisteren )  1970, Edmundo Rivero, met Mario Demarco 1976, Amelita Baltar 1985, Roberto Goyeneche, met Carlos Franzetti 1992, Carlos Montero, met gitaarbegeleiding 1995, Susana Rinaldi  1995, Adriana Varela, met Litto Nebbia & Antonio Agri 2004, María Graña 2007, Ricardo Carozzi (CD "Te Cuento Un Tango", waarin de tangos niet gezongen maar gereciteerd worden) Instrumentele versies : Horacio Salgán (1952), Astor Piazzolla (1957 - Octeto, 1966 - Quinteto), Los Astros del Tango (1958), Reynaldo Nichele (1965), Anibal Troilo (1967, 1968 - Cuarteto), Atilio Stampone (1972), Osvaldo Pugliese (1977), Juan José Mosalini (1991), Color Tango (2003) en vele andere...

Top

"Esquina Homero Manzi"  (Boedo y San Juan - Bs As)

Viejo Ciego - Oude Blinde Tekst : Homero Manzi - Muziek : Sebastián Piana & Cátulo Castillo Reeds eerder had ik het over teksten die niet echt bij de leeftijd van de auteur(s) passen. Deze kan er ook mee door... De bronnen wisselen een beetje, maar Homero Manzi schreef deze tekst (oorspronkelijke titel El Ciego del Violín) ergens vóór 1925, toen hij ongeveer 16 jaar, hoogstens 18 jaar, oud was. Cátulo Castillo was zelf amper 17 jaar (of was het 19 ?) toen hij de muziek schreef samen met Sebastian Piana (slechts een paar  jaar ouder). Als je alle beweringen naast bekende geboortedata legt (Manzi, 1907-1951, Castillo, 1906-1975, Piana, 1903-1994) duiken een paar contradicties op, maar vast staat dat ze allen nog piepjong waren.

Con un lazarillo [1] llegás por las noches trayendo las quejas del viejo violín, y en medio del humo parece un fantoche tu rara silueta de flaco rocín. Puntual parroquiano tan viejo y tan ciego al ir destrenzando tu eterna canción, ponés en las almas recuerdos añejos y un poco de pena mezclás al alcohol. El día en que se apaguen tus tangos quejumbrosos tendrá crespones de humo la luz del callejón y habrá en los naipes sucios un sello misterioso y habrá en las almas simples un poco de emoción. El día en que no se oiga la voz de tu instrumento cuando dejés los huesos debajo de un portal, los bardos jubilados sin falso sentimiento con una canzoneta te harán el funeral. Parecés un verso del loco Carriego [2,3]. parecés el alma del mismo violín. Puntual parroquiano tan viejo y tan ciego tan lleno de pena, tan lleno de spleen.[4] Cuando oigo tus notas me invade el recuerdo de aquella muchacha de tiempos atrás, a ver, viejo ciego, tocá un tango lerdo, muy lerdo y muy triste que quiero llorar. -----------------------------------------

Geleid [1] kom je 's nachts binnen samen met de klaagzang van je oude viool en temidden van de rook lijkt je rare silhouet van een magere zonderling wel een marionet Stipte stamgast zo oud en zo blind door het ontvlechten van je eeuwig lied plaats je in de zielen overjaarse herinneringen en een beetje leed dat je mengt met alcohol De dag dat je klagerige tangos zullen verstommen zal het licht van het straatje rouwfloersen van rook dragen en zullen de vuile speelkaarten een misterieuze stempel dragen en zullen de eenvoudige zielen een beetje emotie kennen De dag dat we de stem van je instrument niet meer horen wanneer je je botten achterlaat onder een portaal zullen de gepensioneerde barden, zonder vals sentiment, je met een lied begraven Je lijkt wel een vers van de gekke Carriego [2,3] je lijkt wel de ziel van diezelfde viool Stipte stamgast zo oud en zo blind zo vol van leed, zo vol van heimwee Wanneer ik jouw muziek hoor overvalt me de herinnering aan dat meisje van lang geleden kom, oude blinde, speel nog een trage tango zeer traag en zeer triest, zodat ik moet huilen ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/10

[1] Het Spaanse "lazarillo" is afgeleid van Lazaro, een romanfiguur die in zijn jeugd blinden begeleidde, en wordt nu ook gebruikt voor geleidehonden. Maar vermits in de tijd dat Viejo Ciego geschreven werd, kinderarbeid waarschijnlijk goedkoper was dan het opleiden van honden... [2] Evaristo Carriego, Argentijns dichter (1883-1912), dezelfde aan wie Eduardo Rovira zijn "A Evaristo Carriego" opdroeg (nu vooral bekend in de versie van Osvaldo Pugliese) [3] Vele jaren later zal Homero Manzi dit beeld herhalen in "El Ultimo Organito": el ciego inconsolable del verso de Carriego (de ontroostbare blinde uit het vers van Carriego) [4] Het Engelse spleen, in het (Argentijns) Spaans soms verbasterd tot esplin.

Discografie (selectie) 1928, Charlo, met Francisco Canaro 1930, Roberto Maida, met Cátulo Castillo, piano & Baíllo Unzuado, gitaar 1941, Hugo Del Carril, met gitaarbegeleiding 1946, Francisco Fiorentino, met Astor Piazzolla (Fiorentino zong dit eerder ook met Troilo maar werd nooit samen opgenomen) 1946, Roberto Videla, met Ricardo Tanturi  1947, Chito Faro, met Gabriel Clausi 1960, Enrique Campos, met gitaarbegeleiding 1960, Jorge Vidal, met gitaarbegeleiding 1974, Armando Laborde, met Alberto Di Paulo 1990, Roberto Goyeneche, met Raúl Garello 1994, Roberto Goyeneche, met Antonio Agri (viool) en Esteban Morgado (gitaar) ( beluisteren ) . Vaak wordt beweerd dat Goyeneche in zijn laatste jaren slechts een vaag afschijnsel was van zichzelf, maar deze, zijn allerlaatste studio-opname (enkele maanden voor zijn dood), maakt alles weer goed.

Top

Viejo Link - Oude Link Tekst & Muziek : Gustavo Faigenbaum Soms vraagt men mij, meewarig: moet dat nu allemaal, die datums en jaartallen, kan je er niet gewoon van genieten? Wees gerust: ik geniet ervan. Maar tango is nu eenmaal ook "geschiedenis" en elke opname heeft er zijn plaats in. Als we even die paar jaar buiten beschouwing laten waarin de tango nog niet echt "tango" was, is de geschiedenis van de tango bijna een spiegel van de geschiedenis van de media. Het begint met de eerste grammofoons en 78-toeren platen (eerst "akoestisch" opgenomen, nadien "elektrisch"), dan de radio, stomme film en geluidsfilm. Vrijwel elke technologische evolutie heeft zijn weerslag in de tango. En het gaat maar door: de eerste opnames via magnetische band, vinyl platen en de eerste stereo opnames. Televisie was een een beetje pech, tango kende toen net een dipje. Maar dan trekt het weer aan: CD, DVD en natuurlijk ook Internet. De Argentijnse rockero groep Rubén Rubén doet hier iets geniaals: een oude vervallen link behandelen met de égards een lang verdwenen café op Corrientes waardig: Te guardaré entre mis favoritos, un bucmarc imborrable en mi corazón. Hoeveel meer tango kan je zijn ? Tango nostalgie als procédé? Waarschijnlijk wel... Is dat een probleem?  Waarom zou het... Zij die denken dat dit de eerste cybertango zou zijn moet ik echter teleurstellen. Deze eer komt waarschijnlijk toe aan Cyberrante van Fernando Cornejo (Colorado, USA, 2000)

Viejo link  Ya nadie te cliquea  Recordás aquellos tiempos  En que estabas en la home  Cuando banners pizpiretas  Centelleaban a tu lado  Y en el centro de la tabla  Concentrabas la atención Viejo link  Ya no vas a ningún lado  Y ya no estas indexado  Ni en un puto buscador  Y yo que estoy acabado  obsoleto y olvidado  Hoy me siento reflejado  Cuando miro el monitor Porque el webmaster es cruel  Y en una página interna  A la que nadie visita  Pues quebró tu punto com  Hoy se burlan de tu facha  Esos Flash y Java Scripts  Te dicen que no existís  Y hasta te llaman botón Algún dia al buscarte como siempre  Encontraré, en lugar de tu color  El tan temido error 404  It cant bi faund, de peish iu ar luquin for Viejo link  casi sin pretensiones  No te importa la versión de mi navegador  Te guardaré entre mis favoritos  Un bucmarc imborrable en mi corazón Porque el webmaster es cruel... -----------------------------------------

Oude link Niemand klikt je meer aan Herinner je die tijd op de home pagina toen levendige banners schitterden aan je zij. En in het midden van de tabel trok je alle aandacht. Oude link nu leid je nergens meer heen en je wordt niet meer geïndexeerd in geen enkele stomme zoekmachine. En ik, die me uitgeput voel, overbodig en vergeten Ik zie een reflectie van mezelf als ik naar het beeldscherm kijk. Want de webmaster is wreed. Op een interne pagina die niemand bezoekt werd je dot com geknakt. Vandaag, de Flash en Java Scripts drijven de spot met je aanzicht Ze zeggen dat je niet meer bestaat ze noemen je zelfs een verrader Op een dag zal ik je zoals steeds weer zoeken En in plaats van je kleur zal ik de gevreesde fout "404" vinden. "It can't be found, the page you are looking for" Oude link zonder pretentie Jou maakt het niet uit, de versie van mijn browser Ik bewaar je bij mijn favorieten Een onuitwisbare bookmark in mijn hart. Want de webmaster is wreed... ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2007/10

Discografie Pepe de Tóffoli, met Rubén Rubén ( beluisteren *)  * Externe link, ik zal dit in het oog moeten houden, dat hij niet viejo wordt !

Top

Tal vez será su voz - Misschien zal het haar stem zijn Tekst : Homero Manzi - Muziek : Lucio Demare Met dit verzoekje belanden we opnieuw in de censuurjaren, reeds eerder ter sprake gekomen in verband met Los Mareados. Niet dat de tango zo een revolutionair genre was in die tijd, verre van. De onschuld van de tekstfragmenten waarop deze censuur sloeg (in dit geval de suggestie van waanbeelden door het gebruik van alcohol) toont alleen maar aan hoe onwaarschijnlijk pineuterig en kleinzerig de censors waren. En zo kennen we ze nog altijd, tot op vandaag, de bewakertjes van het rechte pad en de goede zeden. Deze censuur werd vanaf de jaren 42/43 toegepast bij de radiozenders (door de dienst Radiocomunicaciones). Er werd vooral gewaakt op "aanzetting tot onzedelijk gedrag" en "grof en volks taalgebruik" (uiteindelijk werd alle Lunfardo verboden). Pas in 1949 werd, op verzoek van Manzi, Canaro, Charlo, Troilo, Cadícamo en vele anderen, de censuur opgeheven door Juan Perón (d.w.z. niet meer uitgeoefend, want er schijnen geen officiële documenten te bestaan waar op deze zou gebaseerd geweest zijn). De eerste opname door Lucio Demare, met Raúl Berón (en met de oorsponkelijke titel "Tal vez será mi alcohol"), werd uit de handel genomen en vervangen door een herwerkte versie. Deze inschikkelijkheid toont aan hoe het ook in die tijd toch al belangrijk was om via de radio gehoord te worden. Tiens, doet dat geen belletje rinkelen ? Niets nieuws onder de zon....

Suena el fueye [1], la luz está sobrando. Se hace noche en la pista y sin querer las sombras se arrinconan, evocando a Griseta, a Malena, a Maria Ester [2]. Las sombras que a la pista trajo el tango me obligan a evocarla a mi también. Bailemos que me duele estar soñando con el brillo de su traje de satén. ¿Quién pena en el violín? ¿Qué voz sentimental cansada de sufrir se ha puesto a sollozar así? Gecensureerde versie Tal vez será su voz, aquella que una vez de pronto se apagó. ¡Tal vez será mi alcohol, tal vez! Su voz no puede ser, su voz ya se durmió. ¡Tendrán que ser nomás fantasmas del alcohol! Aangepaste versie Tal vez será el rumor de aquella que una vez de pronto se durmió. ¡Tal vez será su voz, tal vez! Su voz no puede ser, su voz ya se apagó, ¡tendrá que ser nomás mi propio corazón! Como vos, era pálida y lejana. [3] Negro el pelo, los ojos verde gris. Y era también su boca entre la luz del alba una triste flor de carmín. Un día no llegó, quedé esperando y luego me contaron su final Por eso con la sombra de los tangos la recuerdo vanamente más y más! -----------------------------------------

De bandoneon klinkt, het licht wordt overbodig Het wordt nacht op de dansvloer, ongewild verstrengelen zich de schaduwen en brengen Griseta, Malena en Maria Ester [2] in herinnering. De schaduwen die de tango op de dansvloer brengt dwingen ook mij haar in herinnering brengen Laat ons dansen want het doet pijn te dromen over de glans van haar satijnen jurk Wiens leed klinkt in de viool ? Welke gevoelige stem vermoeid van het lijden begint zo te snikken ? Gecensureerde versie Misschien zal het haar stem zijn die ooit plotseling uitdoofde Misschien zal het de alcohol zijn - misschien Haar stem kan het niet zijn Haar stem is reeds ingeslapen Het kunnen niet anders zijn dan de waanbeelden van de alcohol Aangepaste versie Misschien zal het het geluid zijn van diegene die ooit plotseling insliep Misschien zal het haar stem zijn - misschien Haar stem kan het niet zijn haar stem is reeds uitgedoofd Het kan niet anders zijn dan mijn eigen hart Zoals jij, klonk ze bleek en veraf met zwart haar en grijs-groene ogen En evenzeer was haar mond een trieste rode bloem bij het licht van de dageraad Op een dag kwam ze niet, ik bleef wachten tot ze me over haar lot vertelden. Daarom, bij het duister van de tango, herinner ik mij haar tevergeefs meer en meer. ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2008/02

[1] Fueye, afgeleid van fuelle, letterlijk "blaasbalg", werd waarschijnlijk als te volks beschouwd en daarom vervangen door piano in de gecensureerde versie. Het benoemen van een bandoneon als fueye was zeer gewoon, een beetje zoals wij trekzak zouden zeggen tegen een accordeon, maar dan gemoedelijk en zeker niet denigrerend bedoeld. [2] Vrouwelijke personages in tangos. Malena (Homero Manzi - Lucio Demare, 1942) en Griseta (José González Castillo - Enrique Delfino, 1924) zullen wel voldoende bekend zijn. Maria Ester verwijst waarschijnlijk naar Milonguita/Estercita (Samuel Linning - Enrique Delfino, 1920) geïnspireerd door een zekere María Ester Dalton, en opgedragen aan de zangeres María Esther Podestá (die ook de premiére bracht in een toneelstuk). Het lijkt wel of Manzi de verschillende temas hier heeft willen samenbrengen : de droevige stem van Malena (...canta el tango como ninguna...Malena tiene pena de bandoneón...), de dood van Griseta (...pobrecita se durmió...), de eenzaamheid van Estercita (...Ay, que sola, Estercita, te sientes...). [3] De twee laatste strofes ontbreken in de  versies van Lucio Demare. De aanpassingen die hier soms te vinden zijn (...y eran suavos sus manos y eran sus versos tristes como el canto de ese violín... - "zijn handen waren zacht en zijn verzen triest als het gezang van de viool") hebben voor één keer niet met censuur te maken maar met de "vermannelijking" van de protagonist waardoor de tekst meer geschikt werd om door vrouwen gezongen te worden. Deze variant vinden we bij Libertad Lamarque en Lidia Borda. (Opm.: de traje uit de tweede strofe kan zowel jurk als pak of kostuum betekenen)

Discografie (selectie) - In dit geval leek het nuttig om in het jaar 1943 ook de precieze opnamedata te vermelden. De partituur, met de titel "Tal vez será su voz", en met het opschrift "Aprobado por Radiocomunicaciones para su libre difusión", zou verschenen zijn op 27-05-1943 (Ed. Julio Korn) 06-05-1943, Raúl Berón met Lucio Demare (Tal vez será mi alcohol)  - ( beluisteren ) 25-06-1943, Libertad Lamarque met Mario Maurano (Tal vez será mi alcohol) 04-08-1943, Alberto Marino met Anibal Troilo (Tal vez será su voz) 13-09-1943, Raúl Berón met Lucio Demare (Tal vez será su voz) - Dit is de versie die op vrijwel alle moderne heruitgaves terug te vinden is. (1959 - instrumentele versie door Argentino Galván) 1970, Roberto Goyeneche met La Orquesta Típica Porteña (Tal vez será su voz) 1975, Horacio Molina (Tal vez será su voz) 2001, Caracol, met pianobegeleiding (Tal vez será su voz) 2002, Lidia Borda, met El Arranque (Tal vez será mi alcohol)

Eerste uitgave A = Tal vez será mi alcohol (matrijsnr. 12757) B = Soy del 90 (matrijsnr. 12756) Tweede uitgave A = Tal vez será su voz (matrijsnr. 13130) B = Soy del 90 (matrijsnr. 12756) Uit de matrijsnummers blijkt dat de A-kant, maar niet de B-kant, aangepast werd. Dat hetzelfde uitgavenummer (8065) hergebruikt werd is ongewoon maar niet helemaal uitzonderlijk.

Top

La Marcha Nupcial - De Bruidsmars Tekst : Armando Tagini  - Muziek : Juan Venancio Clauso Een begrafenisliedje op een huwelijksfeest ? Het is niet gewoon maar het wil wel eens voorkomen. Zo veroverde Máxima de harten van Nederland door het wegpinken van een traan (1) bij "Adiós Nonino" (gespeeld door Carel Kraayenhof). Nu wil het geval dat Astor Piazzolla "Adiós Nonino" geschreven heeft (of beter: het reeds eerder geschreven "Nonino" herbewerkt heeft) naar aanleiding van de dood van zijn vader (2). We kunnen gerust aannemen dat Máxima haar literatuur kent, dus zal het misschien tóch bedoeld geweest zijn als afscheid van een afwezige vader (3). Kortom: meer dubbele bodems dan de gemiddelde Nederlander ooit beseft heeft. En met dubbele bodems is het altijd opletten geblazen. Mocht de combinatie van Mendelssohns Bruidsmars ("La Marche Nuptiale" uit de opera "Midzomernachtsdroom") met tango, zoals in "La Marcha Nupcial" (ca.1931), je ooit inspireren tot het aanbrengen van de nog ontbrekende tango touch op het trouwfeest van zoon- of dochterlief: niet doen, ik herhaal: NIET DOEN! Zelfs met de onvolledige tekst uit de versie van Biagi (die je misschien wel in gedachten had) kan het je maar beter niet overkomen dat één van je genodigden Spaanstalig is... (4) (1) Het regieverhaal achter "de traan" vind je hier. (2) Nonino was het koosnaampje voor zijn vader, net als de familie Piazzolla van Italiaanse origine. Noniño, zoals je het wel eens geschreven ziet (of uitgesproken hoort), is dus Spaanser dan nodig. (3) Haar vader, Jorge Zorreguieta, was minister van landbouw in de militaire junta van Videla (1976-1981) en daarom niet welkom in Nederland. (4) Geloof het of niet, maar de versie van Biagi is ooit gesuggereerd geweest op een Amerikaans tangoforum "voor op de huwelijksreceptie"... ;-)

(recitado) Drama real es este que en verso rememoro al oir los compases de la Marcha Nupcial. Mientras Cupido llora sobre un bolsón de oro, un alma ve esfumarse su fé sentimental... Ensueños ahogados en torpe ambición... ¡ Triunfo del oro sobre el corazón ! (cantando) Te vi salir del templo con tu flamante esposo, envuelta en los acordes de la Marcha Nupcial. Un resplandor de dicha te iluminaba el rostro, el porte de una reina lucías al andar... En mi rededor, las gentes comentaban tu belleza, yo sentí mi herido pecho estremecerse de emoción. Me daba vueltas la cabeza... ¡Y era la angustia del corazón! ¡Dulce tiempo que estás a la distancia! ¡Cuantas ilusiones! ¡Cuantos juramentos! Tus palabras, tu risa, tu fragancia... castillos de esperanza barridos por el viento. Yo era pobre... soñador.. ebrio de luna... No pude ofrecerte mas bien que mi ternura, vos echaste a una balanza tu hermosura y el dinero del otro pesó mas. En lágrimas secretas se ahogaron mis reproches, oyendo el homenaje de la Marcha Nupcial... Mire partir tu coche que se perdió en la noche y huí con mi doliente... profunda soledad... El eco de la marcha se adentró hasta lo mas hondo de mi ser y aquella noche -febril noche de obsesión- sonó con ritmo de responso sobre el cadáver de mi ilusión. Yo era pobre... soñador.. ebrio de luna... ... -----------------------------------------

(gereciteerd) Een echt drama breng ik hier in verzen in herinnering bij het horen van de maten uit de "Bruidsmars". Terwijl Cupido weent over een beurs goud, ziet een ziel haar vertrouwen in rook opgaan Dromen verdronken in logge ambitie Triomf van het goud over het hart ! (gezongen) Ik zag je de kerk verlaten met je kersverse bruidegom, gehuld in de akkoorden van de "Bruidsmars" wiens glans je aangezicht verlichtte, pronkend met de houding van een koningin bij het gaan. Rondom mij hadden de mensen het over je schoonheid, terwijl mijn gekwetst hart schokte door de emotie. Ik begreep er niets van en het vulde mijn hart met smart. Zachte tijd, zo lang geleden Zoveel illusies, zoveel dure eden... Je woorden, je lach, je geur... Kastelen van hoop, weggevaagd door de wind. Ik was arm... dromerig... maandronken... Ik had niets meer te bieden dan mijn genegenheid. Maar jij wierp je schoonheid in een balans en het geld van de andere woog zwaarder. In geheime tranen verdronken mijn verwijten bij het horen van de "Bruidsmars". Ik zag je koets verdwijnen in de nacht en vluchtte weg met mijn verdriet... diepe eenzaamheid... De echo van de mars is doorgedrongen in het diepste van mijzelf, en die nacht - vol koortsachtige obsessie - luidde hij met het ritme van een dodenwake over de resten van mijn illusie. Ik was arm... dromerig... maandronken... ... ----------------------------------------- Vertaling : Tangoteca - 2008/03

Discografie (selectie)  1931, Charlo, met Francisco Canaro 1932, Mercedes Simone, met gitaarbegeleiding 1932, Ignacio Corsini, met gitaarbegeleiding 1932, Ada Falcón, met Francisco Canaro 1941, Jorge Ortiz, met Rodolfo Biagi  1950, Carlos Dante, met Alfredo De Angelis 1969, Carlos Dante, met Aquiles Roggero ( beluisteren ) Mientras Cupido llora sobre un bolsón de oro...

 
 

TOP

Tangoteksten-3

Home

e-mail